φυλακτικός

-ή, -ό / φυλακτικός, -ή, -όν, ΝΜΑ, και φυλαχτικός, -ή, -ό, Ν [φυλάσσω]

νεοελλ.

(ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα φυλακτικά

τα φύλακτρα, η αμοιβή για τη φύλαξη εμπορευμάτων

αρχ.

1. αυτός που διαφυλάσσει, που διατηρεί κάτι («φυλακτικὸς ὑγείας», Αριστοτ.)

2. (για πρόσ.) αυτός που προσέχει, που περιφρουρεί κάτι

3. αυτός που παίρνει προφυλάξεις, προσεκτικός, επιφυλακτικός

4. το ουδ. ως ουσ. τὸ φυλακτικόν

η προθυμία για προφύλαξη.

επίρρ...

φυλακτικῶς ΜΑ

με προφύλαξη, με προσοχή.